கந்தர்வக் குரல்!

காதில் இனித்திடும் குழலென 
கோலக் குயிலதன் குரலதோ
மாதர் குரலதன் உவமையாம்!


நானும் மயங்கியே கரைந்திடும் 
ஆணின் குரலதன் உவமையை
தேடும் முயற்சியில் உணர்ந்ததை

ஆவல் மலர்ந்திடும் மனதினால் 
தேனில் கலந்திடும் தமிழிலே 
நானும் கவியினில் மொழிகிறேன்!

முழங்கிடும் இயல்பது உற்றதனால்
விலங்கினில் உறுமி்டும் சிங்கமதாய்   
விளக்குவர் குரலதன் வண்மையதை 

வஞ்சி இவள் கருத்தினைக் கவர்ந்த உன்
கொஞ்சும் குரல் உயிர்த்திடும் அமுதென   
பொங்கி வரும் கவலைகள் துடைத்திடும்!

ஒட்டுமொத்த இ்ருள் அதனை ஆட்சி செய்யும்
எட்டுத்திக்கும் ஒளி பரப்பி காட்சி நெய்யும்
தொட்டுவிட்டால் உயிர் வதைக்கும் மின்சாரம்!

கட்டிவைக்கும் கம்பீரம் பத்த வைக்கும் ரீங்காரம்
மொட்டவிழ்ந்த பூவதனின் மொடமொடத்த சிருங்காரம்
பட்டெனவே வாய்மொழிந்து என்  உயிர் தரித்த மின்சாரம்!

இரும்பதனை இழுத்துவிடும் காந்தமதன் இயல்பினிலோ
இருதுருவம் ஈர்த்திடவும் எதிர்த்திடவும் பழகிநிற்க
கந்தர்வக் குரலினிலே எந்நாளும் ஈர்ப்பு மட்டும்!

வார்த்தைகளில் விளையாடி உன் குரலின் மகிமை சொல்ல
வார்குழலாள் வகை ஏதும் தெரியாமல் கவியில் மெல்லத் 
தோற்றுவிட்டே களித்திருந்தாள் குரலதனின் இனிமை வெல்ல!

- கவிப்பூரணி